Help, deze shit had ik toch al gehad met mezelf?
Herken je dat? Het gevoel dat je wéér in het zelfde stukje zit met jezelf? Het gevoel dat wéér dezelfde pijn opkomt en dat wéér dezelfde littekens opengaan? Zodra je het onderkent, is de neerwaartse spiraal al in gang gezet.
Ik krijg dan zo’n alles-overtuigend stemmetje in mijn hoofd dat zegt dat ik niet deug en dat ik het niet kan. Ik weet niet hoe dat met jouw stemmetje gaat, maar de mijne bevestigt mijn gevoel maar al te graag! Zo duik ik vol overgave in mijn oude ellende en is de cirkel weer rond.
Maar weet je dat het soms ook gewoon een groeiproces is? Soms moet die pijn jouw uitdagingen duidelijk maken. En met wat inzicht komen ze dan getransformeerd weer terug. Je herkent de pijn nog wel, maar je wordt er niet meer helemaal in ondergedompeld.
In een nieuw kader zien die oude problemen of uitdagingen er ineens heel anders uit… Soms is het goed om te onderkennen welke stappen je allemaal hebt gezet en wat je gaandeweg al hebt geleerd. Misschien ben je ondertussen juíst wel heel goed geworden in iets wat je vroeger niet kon!
Als je de volgende keer denkt “Help, deze shit had ik toch al gehad met mezelf” is het goed om eens achterom te kijken en te beseffen wat je allemaal al hebt gedaan. En zeg dan tegen dat stemmetje dat je trots bent!
